Drummer Mark is nog nèt niet geboren met stokken in zijn handen. Maar wel al op zéér jonge leeftijd besmet met het drum virus. Het begon allemaal op een slaapkamertje waar net genoeg plek voor een klein drumstel was. Zeven jaar lang werd er mee gedrumd met de platen van de roerende rock uit begin jaren tachtig, met als grote voorliefde de live elpees van Kiss! Na al die jaren van eenzaam oefenen werd het tijd, en ook op verzoek van de buren, om de “herrie” eens buiten de deur te laten horen. Het eerste bandje was zo gevonden. Bijna 30 jaar later. Na vele omzwervingen van Rock, naar Metal, naar Nederlandstalig, speelde Markos Loca op menig podia en festivals om vooral eigen werk te laten horen. Na een drum sabbatical van enkele jaren kroop het bloed uiteindelijk toch waar het niet gaan kon en was het tijd om voor de eerste keer plaatst te nemen op de kruk van een coverband. En niet zomaar één!

Gitarist Peter begon zijn muzikale carrière met piano, die al snel ingewisseld werd voor een gitaar in zijn pre-puberjaren. Hij bouwde toen zijn eerste – en enige – ‘Peter Stratocaster’ met Humbuckers. Veel later, in zijn 20-er jaren, dacht hij de wereld te verbeteren en begon hij met het schrijven van liedjes a-la Nanker/Phelge (beter bekend als de Rolling Stones). Dit was in het Pearl Jam, Nirvana, Black Crowes en Chilli Peppers tijdperk. Daarna volgt een lange periode waarin hij in een Reggae band op Europese podia met scheurende gitaar de wietlucht van het podium het publiek in jaagde. Na een korte ‘ik vertrek’ actie van een 1/2 jaar in Mexico die hem zijn huis en baan kostte, heeft hij zich een decennium lang in de funky-soul hoek gemanoeuvreerd. Vele stijlen en artiesten hebben Pedro Loca geïnspireerd, maar zijn top 3 is toch wel: The Rolling Stones, Jimi Hendrix en The Velvet Underground & Lou Reed, maar natuurlijk ook The Black Crowes, ZZ-top, Red hot Chilli Peppers, Nirvana, John Mayer, Robben Ford, Suzan Tedeschi and Derek Trucks Band, SRV, Pearl Jam, Lenny Kravitz, Miles Davis, Ray Lamontagne, …

Bassist Ernst is zijn muzikale carrière gestart als zanger gitarist in de new wave 80’s in bands als Nitro en Lávance. Al snel daarna wordt hij geïnspireerd door de toen invloedrijke bassisten als Jaco Pastorius, Stanley Clarke en Marcus Miller, waardoor hij de gitaar verruild voor de basgitaar. Hierna volgt een lang periode met vele bands en coverbands in diverse stijlen met optredens op festivals en podia in binnen en buitenland. Ernesto Loca is dan ook een ervaren bassist die staat voor het vervullen van de baspartij in een band, functioneel groovend, in dienst van het nummer. Hij kan wel eens uitstapjes maken en een solo uit zijn mouw schudden, maar staat op het podium met Lapa Loca vooral te genieten!

Al jong luisterde ze naar Bjork, Billie Holiday, de Stones, Muddy Waters, Jack White, Prince en nog een snufje Etta James. Na een hoop uren muziek luisteren en maken op piano en gitaar, kreeg ze de smaak van zingen te pakken. En dat is nooit meer weg gegaan! Van zingen in bands, tot solo-projecten, naar uiteindelijk zelfs les geven. Wanneer zangeres  Linda Loca het repetitiehok binnen stapte viel ze met haar neus in de boter; de muziek, de Loca’s, het viel als een puzzel in elkaar!

Na op jonge leeftijd toetsen gespeeld te hebben kwam Wimar in aanraking met de gitaar. Met behulp van een een paar eerste lessen van zijn vader startte hij op zijn 14de met gitaar spelen. Al snel vormen zich op school bands en dan begint het allemaal. Er volgt een periode van verschillende rock bands, met zowel eigen werk als covers, en vele optredens. Tijdens deze periode ontdekt Wimar Loca zijn passie voor zingen waar hij zich verder op concentreert. Na 7 jaar de frontman geweest te zijn van een sixties band, is het nu tijd voor de blues. Enkele favorieten in dit genre: Vintage Trouble, Buddy Guy, Derek Trucks en Gary Clark Jr.